"เมือเราทั้งหมดไปด้วยกันกับเธอ-นอราห์ โจนส์"
-------------------
Brian Bacchhus หนึ่งในทีม A&R ของ Blue Note เล่าถึงอัลบั้มเปิดตัวของนอราห์ โจนส์ไว้ว่า "เราปล่อยให้เธอค้นหาทิศทางของเธอเอง... เรารู้ว่าถ้าเธอสามารถพัฒนาการเขียนเพลงและเราค้นหาเพลงที่ยิ่งใหญ่ได้, มันจะได้ผล" และมันช่างเป็นทิศทางที่เลิศเลออะไรอย่างนั้น
มันเป็นปีที่สามของทศวรรษที่ 7 ของค่ายบลูโน๊ตเมื่อนอราห์ก้าวเข้ามา ซึ่งเธอทำให้นายใหญ่ของสังกัด Bruce Lundvell และผู้บริหารคนอื่นๆประหลาดใจ นอราห์เป็นบุตรสาวของนักซีต้าร์ ระวี ชังการ์ และสำหรับบางคนอัลบั้มของเธอไม่น่าจะมีอะไรน่าสนใจ แต่ในมุมมองของ Michael Cuscuna ยอดโปรดิวเซอร์ของบลูโน๊ตเขาไม่คิดเช่นนั้น "ผมตื่นเต้นสุดๆเมื่อบรูซเซ็นสัญญานอราห์เข้าค่ายเรา เธอเป็นศิลปินแจ๊ซ เล่นเปียโน และร้องเพลงสแตนดาร์ดร่วมกับอคูสติกเบสและมือกลองแจ๊ซ แต่เมื่อเราฟังเดโมของเธอแล้วพบว่ามันมีทิศทางไปทางป๊อบและคันทรี่ บรูซ,ด้วยความกังวลในทิศทางของความเป็นบลูโน๊ต,ได้เสนอให้เธอไปอยู่ในสังกัด Manhattan ที่ออกไปในทางแนวป๊อบมากกว่าแทน แต่นอราห์บอกว่า "ไม่นะ ฉันอยากจะอยู่กับบลูโน๊ต นั่นคือสังกัดที่ฉันอยากจะเซ็นด้วย ฉันรักค่ายนี้ ฉันโตมากับมัน และนั่นเป็นที่ๆฉันอยากจะอยู่""
ผลลัพธ์ของมันนั้นสุดจะช็อควงการ ไม่มีอัลบั้มใดในสังกัดบลูโน๊ตที่จะประสบความสำเร็จหรือขายดีไปกว่านี้อีกแล้ว คัสคูน่ารำลึกถึงว่า "เราคิดกันว่าถ้าขายได้ซักสองแสนแผ่นเราก็ตื่นเต้นกันแล้ว แต่สุดท้ายมันขายได้ถึง10ล้านชุดด้วยตัวของมันเอง มันแปลกประหลาดเหลือเกิน เป็นอะไรที่น่าทึ่งมากกับการมองมันขายได้ระเบิดแบบนั้น" ยอดขาย 10 ล้านนั้นเป็นเพียงแค่ในอเมริกาในช่วงแรกเท่านั้น ยอดขายทั่วโลกทะลุไปถึง 25 ล้านชุด และมันกลายเป็นอัลบั้ม"มาตรฐาน"แห่งยุคใหม่ แบบเดียวกับที่ Tapestry ของ Carole King เคยเป็นในยุค70's
มีอัลบั้มเปิดตัวของศิลปินเพียงไม่กี่ชุดที่ขายได้มากกว่าสิ่งที่นอราห์ทำได้เมื่อเธอก้าวขึ้นสู่อันดับ1ของบิลบอร์ดในเดือนมกราคม 2003 ปีต่อมา Come Away With Me คว้ารางวัลแกรมมี่ไป 8 ตัว รวมทั้งรางวัลใหญ่ Album of the year และในระหว่างนั้นมันก็ได้รับเสียงวิจารณ์ในทางชื่นชมจากแทบทุกสารทิศ ถึงกระนั้นก็ยังมีบางเสียงเอ่ยอ้างว่า มันไม่ใช่"อัลบั้มแจ๊ซจริงๆ" เขาพูดถูก แต่ใครจะสนล่ะ
นักวิจารณ์คนหนึ่งบอกว่ามันเป็น "อัลบั้มที่ไม่แจ๊ซที่สุดที่บลูโน๊ตเคยออกมา" และในเวลานั้นเขาก็พูดถูก แต่มันสำคัญหรือ? อย่างที่เรย์ ชาร์ลส์เคยกล่าวไว้ "มันมีดนตรีเพียงสองแบบ...ดีและเลว" นักวิจารณ์คนเดิมที่คิดว่ามัน"ไม่แจ๊ซ"บ่นต่อไปว่า "ทั้งอัลบั้มเต็มไปด้วยเสียงร้องของโจนส์" --ก็แน่ล่ะแล้วไงหรือ? เธอมีเสียงอ่อนหวานน่าฟังที่ชวนเชิญคุณตั้งแต่คำแรกที่เธอร้อง "Don't know why..." ทำไมคนฟังไม่ยอมรับและชื่นชมมันในแบบที่มันเป็น-อัลบั้มที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างปราณีต,บันทึกเสียงและเล่นดนตรีอย่างสุดวิเศษ
ความกลมกลืนกลมเกลียวของทั้งสิบสี่เพลงในอัลบั้มทำให้มันเป็นอะไรที่พิเศษ มันเหมือนกับการได้แอบฟังความคิดส่วนตัวของใครบางคนและมันมีความเติบโตทางวัยวุฒิที่เกินกว่าอายุ 22 ปีของโจนส์ในขณะนั้น นอกจากแทร็คแรกที่เข้าท็อป30ของบิลบอร์ดแล้ว,งาน cover เพลงเก่าของ Hank Willams 'Cold Cold Heart' และเพลง 'Come Away With Me' อันแสนเนียนละมุนก็จัดเป็นแทร็คที่โดดเด่น อย่าไปฟังเสียงนกเสียงกาที่ไหนเลย ฟังอัลบั้มนี้กันเถิด
ที่มา....
No comments:
Post a Comment