Yesterday

"Yesterday"

---------------------

จอห์น เลนนอน กับโยโกะ โอโนะ นั่งรับประทานอาหารเย็นที่ภัตตาคารแห่งหนึ่งในสเปน นักไวโอลินหนุ่มผู้มีหน้าที่เล่นเพลงให้แขกฟังตามโต๊ะ ปราดเข้ามา สีเพลงทำนองคุ้นหูคนทั้งโลกใส่หูอดีตผู้นำวงแต่าเทองและแฟนสาวชาวญี่ปุ่น เท่านั้นยังไม่พอเขายังกึ่งขอร้องกึ่งบังคับให้เลนนอนและเมียเซ็นชื่อให้บนไวโอลินอีกด้วย

จอห์นในวัยสามสิบกว่าๆ ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากพอที่จะไม่ถือเป็นอารมณ์อะไร เขาตอบโอเคและลงนามบนไวโอลินนั้นด้วยรอยยิ้ม หลังจากนักไวโอลินเดินกลับออกไปด้วยหัวใจที่พองโตที่สุดในชีวิต จอห์นและโยโกะมองหน้ากันขำๆ เขาเอ่ยกับภรรยาว่า "เอาน่า ซักวันหนึ่งเขาก็จะรู้ว่าจริงๆแล้วพอลเป็นคนเขียนเพลงนี้ แต่เธอต้องเข้าใจนะ จะให้เขาเดินไปเดินมาตามโต๊ะอาหารแล้วก็สีเพลง I Am The Walrus ก็คงจะลำบากอยู่.."

เพลงที่นักไวโอลินคนนั้นสีให้จอห์นและโยโกะฟังเป็นเพลงในนาม The Beatles ก็จริง แต่จอห์นแทบไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร นอกจากนั่งดูพอล แมคคาร์ทนีย์ คู่หูของเขา สร้างและ บันทึกเสียงเพลงนี้แทบจะเป็นงานเดี่ยวของเขา

พอลใช้กีต้าร์โปร่งเพียงตัวเดียว และนักเล่นเครื่องสายอีกสี่ท่าน บันทึกเสียงเพลง Yesterday ในวันที่ 14 มิถุนายน 1965 นักดนตรีทั้งสี่ก็ไม่เคยเล่นด้วยกันมาก่อน แต่พวกเขามารวมตัวกันตามใบสั่งและสกอร์ของจอร์จ มาร์ติน โปรดิวเซอร์ มันกลายเป็นเพลงที่ถูกนำมาเล่นบ่อยครั้งที่สุดในโลก และเป็นหนึ่งในเพลงที่โด่งดังที่สุดของ Beatles

แต่ถ้าจะว่ากันไปแล้ว โดยพฤตินัยนี่มันเป็นงาน solo ชิ้นแรกของพอลอย่างแน่นอน

จอห์นอาจจะหมั่นไส้เพลงนี้อยู่เหมือนกัน เพราะเขาเอ่ยถึงมันอีกหลายครั้ง เช่นวิจารณ์ว่า "มันเป็นเพลงที่ดีนะ แต่เนื้อหาไม่ได้ไปไหน มันไม่มีบทสรุป ไม่มีการคลี่คลายปมในเพลงเลย" ฟังดูเหมือนจะเป็นการหาเรื่อง ช่างติ เพราะนี่มันก็แค่เพลง ไม่ใช่หนังสือจิตวิทยาหรือ How to ใดๆ แต่จอห์นก็มีประเด็นอยู่ เพราะเนื้อหาของ Yesterday มีแค่ว่า ผู้ร้องไปพูดอะไรไม่เข้าหูแฟนสาว (ซึ่งเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าประโยคไหนกันแน่) จนทำให้เธอ 'had to go' โดยไม่บอกเหตุผล และตอนนี้เขาก็ได้แต่โหยหาแต่คืนวันในอดีตที่ดูเหมือนจะไม่มีความยุ่งยากใดๆ แต่เขาก็ไม่ได้บอกผู้ฟังเลยว่าเขาจะกลับไปขอโทษหรือแก้ไขเรื่องราวทั้งหลาย ผู้ร้องเอาแต่ believe in yesterday อยู่นั่นแหละ....

แต่จะเอาอะไรกันมากกับเพลงที่ผู้แต่งได้มาจากความฝันเล่า? พอลผลุดลุกขึ้นในกลางดึกคืนหนึ่ง พร้อมกับเมโลดี้นี้ในหัว เขาพลิกตัวลงจากเตียงมาเล่นเปียโนเพลงนี้แล้วจดบันทึกไว้ทันที มันเป็นเมโลดี้ที่ไพเราะเพราะพริ้งและคุ้นหูจนเขาไม่เชื่อว่าจะเป็นเพลงที่เขาแต่งเอง น่าจะเป็นทำนองที่เขาจำมาจากเพลงดังๆเพลงอื่น พอลเที่ยวเอาทำนองนี้ไปเล่นให้ชาวบ้านฟังทั่ว เพื่อขอคำยืนยัน และก็ไม่มีใครตอบได้ว่ามันเป็นทำนองของเพลงอะไรมาก่อน

ขณะนั้นพอลยังไม่มีเนื้อเพลงอย่างเป็นทางการให้ Yesterday เขาเลยใส่เนื้อเล่นๆไปว่า Scrambled eggs, oh baby, how I love your legs... จอห์นยังแซวว่า พอลไม่น่าแต่งเนื้อเพลง Yesterday ฉบับจริงขึ้นมาเลย เขาชอบอันเก่า อย่างน้อยก็ทำให้พวกเขาได้หัวเราะกันไม่น้อยเลยทีเดียว

Beatles ไม่กล้าออกเพลงนี้เป็นซิงเกิ้ลในอังกฤษ จนกระทั่งพวกเขาแตกวงไปแล้วหลายปี เพราะกลัวว่าเพลงแบบนี้จะเสียภาพพจน์วงร็อคแอนด์โรล แต่เมื่อเวลาผ่านไป โลกก็รับรู้ว่า Beatles เล่นเพลงได้ทุกรูปแบบ ไม่ใช่แค่ตะโกนเย้เยเยอย่างเดียว

ความเป็นสากลของเนื้อเพลงที่ทุกคนย่อมจะเคยมีความรู้สึกร่วมนี้ ที่จอห์นคิดว่าเป็นอะไรที่ไม่คลี่คลาย กลับกลายเป็นเสน่ห์ไม่รู้คลายของ Yesterday ทุกอย่างในการบันทึกเสียงของ Beatles ฟังแล้วช่างลงตัวและแตกต่างจากเพลงอื่นๆในโลก