Eagles | Long Road Out Of Eden

Eagles Long Road Out Of Eden ****

นักมวยอดีตแชมป์โลกไม่อาจตัดใจจากกลิ่นสาปนวมฉันทน์ใด นักดนตรีร็อคระดับตำนานก็อดไม่ได้ที่จะต้องกลับมารี-ยูเนียนออกผลงานกันอีกครั้งฉันทน์นั้น และที่น่าเศร้าก็คือผลมันก็มักจะออกมาเหมือนๆกัน นักมวยแก่ๆโดยมากก็มักจะประสบชะตากรรมสุดท้ายบนผืนผ้าใบด้วยการถูกเด็กรุ่นใหม่น็อค ส่วนนักดนตรีร็อคเก่าๆนั้นก็น้อยครั้งนักที่จะกลับมาทำงานได้ยอดเยี่ยมเหมือนสมัยพวกเขารุ่งเรือง ด้วยเหตุผลนี้ผมถึงไม่ตั้งความหวังไว้สูงนักสำหรับผลงาน studio album แบบเต็มรูปแบบครั้งแรกในรอบ 28 ปีของ Eagles ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาออกวางตลาดอัลบั้มปกดำ The Long Run มันคือปี 1979 หรือพ.ศ. 2522 จิมมี่ คาร์เตอร์เป็นประธานาธิบดีสหรัฐ และประเทศไทยมีนายกฯชื่อ พลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ แต่การกลับมาครั้งนี้ของ Eagles อาจจะไม่มีเหตุผลทางพาณิชย์เป็นเรื่องหลัก เพราะแค่กินบุญเก่าจากอัลบั้มในยุค 70’s และการตระเวนทัวร์รอบโลกเด้วยค่าตั๋วแพงระยับหลังจากที่พวกเขากลับมาคืนดีกันตั้งแต่ปี 1994 นั่นก็น่าจะยิ่งกว่าเพียงพอที่พวกเขาจะสบายกันไปอีกหลายชาติ ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นเพราะพวกเขามีบางอย่างที่อยากจะบอกกับแฟนเพลง ความต้องการที่จะมีอัลบั้มเพลงเยี่ยมๆอีกสักชุดอาจจะเพื่อพิสูจน์ตัวเองก็เป็นได้ ข่าวลือเรื่องอัลบั้มนี้มีมานานหลายปีจนหลายคนเลิกรอไปแล้ว แต่ในที่สุดพวกเขาก็เข็น Long Road Out Of Eden ออกมาก่อน Chinese Democracy ของ Guns ‘N’ Roses จนได้! ผมเชื่อว่าขณะที่ท่านอ่านบทความนี้อยู่ ถ้าเป็นแฟน Eagles กันในระดับหนึ่งก็น่าจะหาอัลบั้มแผ่นคู่ยาว 95 นาที 20 เพลงนี้มาฟังกันแล้ว ว่ากันอย่างสั้นๆ ถ้าคุณเคยชอบ Eagles แต่ไหนแต่ไรมา มันก็ไม่น่าเป็นไปได้ว่าคุณจะไม่ชอบ Long Road (ขณะเดียวกันถ้าคุณเคยไม่ชอบดนตรีของพวกเขา คุณก็คงจะยังไม่ชอบอยู่นั่นแหละ) Long Road… มีทุกอย่างที่เป็น “ไม้ตาย” ของ Eagles เสียงประสานกลมกล่อมที่ไม่มีใครเหมือน ดนตรีที่ละเมียดละไมเต็มไปด้วยรายละเอียดแต่ไม่รู้สึกว่าซับซ้อนยุ่งยาก เมโลดี้อมตะฟังไม่รู้เบื่อ ขับร้องโดยนักร้องเสียงดีที่ต่างกันออกไปสามคน (และเสียงแปลกๆอีกคน) ครับ นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่นักมวยรุ่นลายครามคืนสู่สังเวียนด้วยลีลาการออกหมัดอันน่าประทับใจเหมือนเดิม อัลบั้มคู่เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยมีศิลปินใดทำกันแล้วในยุคของซีดีนี้ และแม้ว่า Don Henley นักร้อง/มือกลอง/นักแต่งเพลงคนสำคัญของวงจะออกมาป้องปากพูดว่าเค้าไม่ค่อยเห็นด้วยกับการออกเป็นสองแผ่นแต่แพ้โหวต ผมก็ยังว่าแผ่นคู่นี้ก็มีเสน่ห์แบบในยุค 70’s ดี วงระดับอ๋องยุคนั้นต้องมีแผ่นคู่ไว้ประดับบารมีสักชุด มันอาจจะมีเพลงที่เป็น filler บ้าง แต่ก็ได้ความหลากหลายมากรสชาติ Long Road ดูจะแบ่งเซ็ตไปเลยว่าแผ่นแรกจะเป็นเพลงที่ฟังง่ายเอาไว้ต้อนรับแฟนๆกันก่อน ไม่ว่าจะเป็น No More Walks In The Wood ที่โชว์การประสานเสียงระดับเทพ How Long ซิงเกิ้ลแรก เพลงเก่าเก็บในสไตล์ Already Gone-Take It Easyที่พวกเขาเคยเล่นในคอนเสิร์ตยุค 70’s แต่ไม่เคยบันทึกเสียง หรือเพลงหวานๆของTimothyอย่าง Do Something หรือ I Don’t Want To Hear Anymore เสียงของDonยังเยี่ยมเหมือนเดิม ลองฟังเขาครวญเพลงโซล-ป๊อบที่น่าจะเหมาะกับ Rolling Stones อย่าง Busy Being Fabulous ดูสิครับ หรือจะเป็น Waitng In The Weeds อคูสติกช้าๆที่ทำนองงามเหลือเกิน แผ่นสองมีการลองของมากขึ้น Long Road Out Of Eden เป็นมหากาพย์ยาว 10.17 นาทีจากการแต่งของ Don Glenn และ Tim ที่มีดนตรีซับซ้อนที่สุดในแผ่นและท่อนโซโลสุดยอดจาก Joe Walsh เนื้อหาเป็นมุมมองเกี่ยวกับสงครามอิรักและวัฒนธรรมอเมริกัน Glennเล่นเพลงบรรเลงสั้นๆให้พักหูกันนาทีกว่าๆด้วย I Dreamed There Was No War ก่อนที่จะต่อกันแบบเข้มข้นจริงๆในแผ่นสองนี้ ทั้งสองแทร็คสุดร็อคจากDon- Frail Grasp On Big Picture (มีเสียงออร์แกนโบสถ์เข้ามาอย่างเหมาะเจาะรับกับเสียงร้องแบบนักเทศน์ของDon) และ Business As Usual ส่วน Glenn ก็มี Somebody ที่มีเนื้อหาแบบออกแนว Thriller แต่ดนตรีคล้าย Smuggler’s Blues ผสม The Heat Is On ส่วน Joe มาในเพลงสนุกสนานยาว 7 นาทีกว่าเหมือนกัน Last Good Time In Town และสำหรับคนชอบอคูสติกทำนองดีๆ น้าDonขอมอบ Center Of The Universe ให้ฟัง อัลบั้มปิดท้ายด้วยเพลงจังหวะ exotic นุ่มๆ It’s Your World Now ที่อาจจะไม่ได้เรื่องถ้าไปวางที่อื่น แต่เมื่อมันเป็นแทร็คสุดท้ายของอัลบั้มที่เต็มไปด้วยอารมณ์ผสมผสานระหว่างความยินดีและความคิดถึงนี้ มันคือแทร็คที่คุณจะยิ้มทั้งน้ำตาได้ไม่ยาก ยอดขายหรือเสียงวิจารณ์คงไม่ใช่ปัญหาของงานชุดนี้ เหลือแต่ว่า มันจะขึ้นแท่นไปอยู่ในชั้นเดียวกับงานคลาสสิกของ Eagles อย่าง Desperado, One Of These Nights หรือ Hotel California ได้หรือไม่ คงต้องให้เวลากับมันสักหน่อยถึงจะให้คำตอบได้ แต่ตอนนี้ผมขอวางมันไว้ตรงนั้นก่อนแล้วล่ะครับ