Comfortably Numb PINK FLOYD

"Pink Floyd:Comfortably Numb"

-----------------------

บันทึกเสียงระหว่างเดือนเมษายน-พฤศจิกายน 1979 ก่อนจะออกสู่หูผู้ฟังในอัลบั้มคู่ Pink Floyd The Wall

แต่งโดย โรเจอร์ วอเตอร์ส และ เดวิด กิลมอร์ และก็ยังแบ่งกันร้องด้วย

********************

เนื้อหาของมันถูกตีความและกล่าวถึงในแง่ความหมายซ่อนเร้นและที่มามากมาย โรเจอร์เล่าว่าเป็นประสบการณ์ตรงของเขาเองที่เคยป่วยเป็นตับอักเสบแต่ต้องออกแสดงทั้งๆที่เดี้ยงเต็มทน หมอต้องฉีดยาให้ ระหว่างเล่นวอเตอร์สก็เบลอๆตลอดงานและรู้สึกว่ามือของเขาลอยๆเหมือน toy balloons

แต่แฟนเพลงบางกลุ่มกลับนึกถึงสภาพของซิด บาเร็ตในช่วงสุดท้ายก่อนที่เขาจะถูกเชิญออกจากวง แฟนกลุ่มนี้ยังยืนยันว่านี่เป็นเพลงที่พูดถึงการเสพยาอย่างชัดเจนที่สุด

แต่ถ้าดูในภาพยนคร์ Pink Floyd The Wall ก็จะไม่ต้องตีความมาก มันเป็นขั้นตอนสุดท้ายของ "พิงค์" นักดนตรีร็อคมีปัญหา ก่อนที่เขาจะแปรสภาพไปเป็นนาซีหลงยุค (รับบทโดยเซอร์บ๊อบ เกลดอฟ) อย่างไรก็ตาม มันก็อาจจะมีอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้น...ไว้จะพูดถึงหนังทั้งเรื่องอีกที

Comfortably Numb เป็นเพลงเนิบๆในจังหวะ4/4 ท่วงทำนองและเสียงประสานงดงามแบบพิงค์ ฟลอยด์แท้ๆ และมันไม่ได้มีแค่ท่อนโซโลกีต้าร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกท่อนหนึ่งอยู่ในเพลง....แต่มันมีถึงสองท่อน!

มีการถกเถียงแย่งเครดิตการแต่งเพลงนี้กันอยู่พอสมควร ว่าใครแต่งอะไร ท่อนไหน ระหว่างสองผู้นำของวง แต่จากเดโมของเพลงนี้ก็พอจะสรุปได้ว่า กิลมอร์เป็นคนแต่งเมโลดี้ท่อนคอรัสและใส่คอร์ดให้ท่อนเวิร์ส ส่วนโรเจอร์ แน่นอนว่าเขาแต่งเนื้อเพลงทั้งหมด และใส่ทำนองของเสียงร้องในท่อนเวิร์ส

นอกจากนั้นยังมีการฟาดฟันกันอีกถึงเรื่องการ arrange โรเจอร์อยากให้ออกมาเป็นร็อคนิ่มๆ แต่กิลมอร์อยากให้ได้หนักๆ พวกเขาทำออกมาสองเวอร์ชั่น และก็ไม่อาจตกลงกันได้ ผลที่ได้ออกมาก็เลยต้องตัดต่อสองแบบเข้าด้วยกัน แบบหลวมๆของโรเจอร์เริ่มตั้งแต่ต้นเพลงจนกระทั่งจบโซโลแรกในเวลา 2:45 หลังจากนั้นเป็นเวอร์ชั่นหนักๆของเดวิด (แต่มันก็ไม่ได้ต่างกันมากมายขนาดรู้สึกได้ชัด)

กิลมอร์อุ่นเครื่องด้วยโซโลแรกที่สวยงามหมดจด แต่ของจริงอยู่ที่โซโลสุดท้ายยาว 2 นาที มันคือนิพพานของการโซโล สมบูรณ์แบบทั้งเทคนิค ท่วงทำนอง จังหวะ และ อารมณ์ ไล่จากคอร์ดเสียงต่ำกับซาวนด์ที่แตกบางๆ เร่งรัดตัวโน้ตไปบนจังหวะเนิบหนัก ก่อนจะออดอ้อนเอื้อนเศร้าและเฟดไปอย่างอ้างว้าง....ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งก็ยังรู้สึกชาอย่างสุขๆเหมือนกับที่เพลงเค้าว่าไว้

ในการทัวร์ The Wall ยุคนั้น จะมีกำแพงค่อยๆสร้างขึ้นมากั้นระห่างผู้ชมกับนักดนตรีทีละน้อย และพอถึงโซโลเพลงนี้ เดวิดจะลอยขึ้นมาด้วยระบบยกไฮโดรลิก ยืนบนสันกำแพง ปักหลักกรีดเสียงกีต้าร์ แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังยอมรับว่าเป็นส่วนที่เขาชอบที่สุดในทัวร์นี้

----------------------

Hello?
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me.
Is there anyone home?

Come on now
I hear you're feeling down.
Well I can ease your pain,
Get you on your feet again.

Relax.
I need some information first.
Just the basic facts,
Can you show me where it hurts?

There is no pain, you are receding.
A distant ship's smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I can't hear what you say

When I was a child I had a fever.
My hands felt just like two balloons.
Now I got that feeling once again.
I can't explain, you would not understand.
This is not how I am

I have become comfortably numb.

[guitar solo]

I have become comfortably numb.

Ok.
Just a little pinprick.
There'll be no more ...Aaaaaahhhhh!
But you may feel a little sick.

Can you stand up?
I do believe it's working good.
That'll keep you going for the show.